10 jaar zakelijk actief op social media, dus veel ervaring. Voor ons bedrijf, goede doelen en hobby. En dan na 10 jaar nog niet weten wat voor bedrijf je eens zal gaan beginnen. Een bedrijf wat net een hobby is, omdat je doet wat je passie is, wat je echt heel leuk vindt. Hoe is dat nu mogelijk..
Ik weet het nog hoe ik vaak door de kou liep, van mijn auto op de parkeerplaats naar het kantoor waar ik werkte. Zeker de laatste dagen in december 2009 toen het koud was en regenachtig. O wat baalde ik… Ik haatte de kou, ja echt. En helemaal ‘s ochtends vroeg onder een paraplu.
Natuurlijk had ik een leuk vooruitzicht: een maand later zou ik naar Curacao verhuizen. Heerlijk in de zon. Daar gingen we een eigen bedrijf starten en zouden we zoveel vrijheid krijgen. Afspraken op tijden die ons goed uitkwamen, en zeker niet ‘s ochtends vroeg als het regende.
10 jaar later besloten we weer naar Nederland te verhuizen. Ik had er eigenlijk niet gelijk zo’n zin in. Ik had wel een paar voorwaarden: als het koud weer wordt, gaan we op vakantie naar de zon. Ok, Corona was er toen nog niet, en tijdens die kou van 2 weken terug was ik dus gewoon in Gouda. En nog een voorwaarde: ik wilde niet meer naar kantoor. Ik zag mijzelf weer lopen zeg….
Maar wat dan? Ok, dat was nog een dingetje. Het was nog onzeker of we ons makelaarskantoor gingen verkopen of niet. Ik wilde iets doen wat ik echt leuk vond, net als we al die jaren daarvoor gedaan hadden.. Ik ging eens denken. Dagen lang.
In de 10 jaar dat we op Curacao hebben gewoond heb ik veel afwisselende dingen gedaan. Zo anders dan ik daarvoor in Nederland deed. Ik heb een economische achtergrond, en in Nederland had ik dan ook een financiële functie. Elke dag werkte ik met Excel. Ik maakte de meest ingewikkelde spreadsheets (ik zou nu niet eens meer weten hoe), en gaf daarnaast ook Excel trainingen en trainingen over andere software. Zo kwam ik de 2 jaar Pabo die ik na mijn middelbare school heb gevolgd toch nog een beetje van pas. Toen Stan in Nederland naar de basisschool ging, werd ik hulpmoeder. Ik hielp mee met activiteiten organiseren. Ik herinner mij nog een hele leuke Open Dag met modeshows en kinderkledingwebshops, zelfs een wethouder van Zoetermeer kwam even langs.
Op Curaçao was een functie op kantoor mijn schrikbeeld. Dat was plan B. Als het makelaarskantoor echt niet zou gaan lopen. Gelukkig was het niet nodig. Ik zag mij al zitten: in de airco naar buiten kijken hoe lekker de zon schijnt. Echt niet.
Met ons makelaarskantoor hadden we veel vrijheid, maar ik miste toch die moeilijke sommen en uitdagingen wel eens. Zou ik toch een opdracht aannemen… Het stond mij zo tegen. Toch zocht ik extra werk naast het werk voor ons makelaarskantoor. Ik werd ook op de basisschool van Stan op Curacao hulpmoeder. Helpen met kampen, kerstborrels en Koningsdagfeesten. De kinderen helemaal enthousiast maken, samen met Nils. Polonaise op het schoolplein, geweldig!
Eenmaal op de middelbare school is het niet meer stoer als je moeder ook vaak op school te zien is. Maar er kwam wel iets anders op mijn pad: charity. 3 jaar heb ik meegeholpen om een actie met restaurants voor een goed doel te organiseren. De restaurants hadden een week lang een speciaal menu waarvan een gedeelte van de opbrengst aan het goede doel werd geschonken. Natuurlijk maakten we overal foto’s van, en die plaatste ik op social media. In de krant en op de radio kondigden we de actie aan.
Na deze actie kwamen de dierenstichtingen in beeld. Ik kreeg de vraag of ik ook niet zo’n leuke actie voor een dierenstichting kon doen. Dat kon. Niet deze actie, maar we konden wel beginnen met een leuke actie op Koningsdag. Wat een topdag was dat!
Bij een andere dierenstichting heb ik jaren lang met de coördinatie, de social media, de fundraising en de financiën geholpen. Ik kwam op TV, op de radio, schreef een artikel voor een dierentijdschrift en organiseerde veel fundraisingacties. Wekenlang werden er bij mij huis slippers en make-up verkocht. Er stonden rijen voor de deur. Allemaal door een post op de Facebook site. We stonden op markten en bij supermarkten en verkochten veel voor het goede doel. Ik heb er heel veel van geleerd.
Na de dieren vond ik dat het tijd werd om mensen te gaan helpen. Als de mensen het beter hadden, kregen de dieren het ook beter, daar was ik van overtuigd. 4 jaar lang heb ik een Charity Kerstbrunch georganiseerd voor 25 minderbeelden. Ze werd volledig in de watten gelegd bij een luxe hotel, met lekker eten, drinken, live muziek, foto’s, een kerstpakket en Nils als Santa. Zo mooi om te doen, met ieder jaar heel veel enthousiaste vrienden en kennissen die mee wilden helpen als chauffeur om de mensen thuis op te halen en te brengen en als gastvrouwen en gastheren. Op Facebook plaatste ik elk jaar een oproep. Zo lukte het om veel mensen heel enthousiast te maken.
Nils had zich opgegeven voor de voedselbank namens een kerk. Elke maand gingen we samen voedselpakketten brengen bij 10 lieve gezinnen verspreid op het eiland. Met sommigen kreeg je een hechte band. Ik zamelde ook extra kleding en speelgoed in voor deze gezinnen, door oproepjes op Facebook. Zakken kleding werden er in de tuin gezet. Toen we naar Nederland gingen kregen we knuffels en waren er tranen. Nog steeds help ik op afstand een lief gezin met kleine kinderen.
Ondertussen schreef ik bijna dagelijks een bericht op Facebook over eten, op mijn foodblog Dushi eten en drinken in Curacao. Of het bij een fancy restaurant was, of gewoon een bord andijvie met een gehaktbal, de fans vonden het prachtig en vroegen ook of ik zelf een restaurant had. Ik had al snel duizenden volgers. Omdat Nils, Stan en ik altijd op de foto stonden, werden we herkend. Mensen wilden met ons op de foto, en staarden van een afstandje. “Ja, ze is het echt”. Zelfs toen we in juni aankwamen op Schiphol wilde een enthousiaste fan met ons op de foto. Hij was helemaal blij.
Zoveel mooi dingen gedaan in die 10 jaar. Maar wat vond ik nu echt het leukste en wat kon ik gaan doen voor werk in Nederland. Charity zal ik altijd wel blijven doen, waar we ook gaan wonen.
En ineens had ik het: ik hield van Facebook en Instagram. Ik had al zoveel social media ervaring. Ik deed het al jaren. Privé, voor een hobby foodblog, voor de goede doelen en natuurlijk voor ons bedrijf. Daar moest ik wat mee! Misschien kon ik anderen helpen. Het werd het begin van Digital Dushi. Voor social media beheer en advies. Gewoon doen waar je hart ligt.
Ik had de jaren er voor er al veel over geleerd en wilde nog veel meer leren. Aan de studie dus. Ik las alles.
Blijkbaar hadden bevriende ondernemers allang gezien dat ik prima berichten kon maken die ook klanten aantrokken, al snel had ik een paar klanten. Tot Corona kwam, en we weten allemaal wel wat betekende voor de business.
Hier in Nederland zijn we al weer 8 maanden bezig met Digital Dushi. Op mijn eigen tijden, en lekker warm vanuit thuis. Ik help mijn klanten, zodat die ondernemers ook wat meer vrijheid én klanten krijgen. Dat snap ik helemaal.
Wil jij ook meer vrijheid en klanten?
Neem contact op, dan plannen we een gratis (online) kennismakingsgesprek in!
Wil je je social media uitbesteden?
Neem contact op, dan plannen we een gratis (online) kennismakingsgesprek in!
Bewaar deze blog op Pinterest:
Maar waarom Digital Dushi? Ja, waarom eigenlijk? Had je aan een bedrijf niet genoeg of…
De resultaten van social media: wat kan je verwachten? Huup Huup Barbatruuk Yep, ik kom…
Herhalen op social media - hoe doe je dat? Ken jij de reken tafels nog…
Alles wat je altijd wilde weten over het Facebook algoritme Het Facebook algoritme. Je hebt…
Geblokkeerd op Facebook, stopt jouw business dan direct? Het gebeurt nog al eens: geblokkeerd worden…