Waarom heb jij een uniek bedrijf?

We reden in een veel te dure huur Peugeot 205 door Marokko. Een tour langs de koningssteden. 20 jaar geleden, dus zonder internet en een mobiel. Met een Trotter boekje. We hadden geen hotels gereserveerd, alleen die te dure auto. Wat een avontuur.

We reden van het sprookjesachtige Marrakech in de noordelijke richting naar Fes met de smalle straatjes. Best een lange rit, onderweg stoppen we bij de watervallen van Ouzoud. Volgens het boekje een must see. Het boekje had weer eens gelijk, het was ook prachtig… We logeren in een heel eenvoudige kamer, met twee eenpersoonsbedden, een gemeenschappelijke badkamer en een gangetje waar een paar keer per dag gebeden wordt. Ook een ervaring.

We lopen een beetje rond, en daar staat een oudere man. Hij lacht en wenkt ons. Ok, we komen er aan. We lopen een klein stukje verder, en daar blijft hij stil staan bij een waslijn. Aan de waslijn hangt zijn deken. Hij lacht nog wat meer, en wijst naar zijn deken. Hij ziet er super trots uit. Zijn deken. Misschien een van zijn weinige bezittingen denken we. We maken duidelijk dat wij zijn deken ook heel mooi vinden. We zijn verbaasd. Is hij nu echt zo trots op zijn deken? We denken echt van wel… (of we hebben hem echt heel verkeerd begrepen..).

We weten het nu nog. Die oudere Marokkaanse man met zijn deken. Hoe blij kan je zijn met kleine dingen.
Soms sta je er niet bij stil. En vind je alles maar normaal.

Net zoals we nu 4 maanden in Gouda wonen. De eerste week liep ik door Gouda, keek naar de oude huizen en de gevels en zei dat het wel leek of ik in een openluchtmuseum liep. Zo mooi. Voor de meeste mensen is het normaal geworden. Ze kijken niet meer zo vaak omhoog en om zich heen en zien dan die mooie gevels, de bruggen en de bloemetjes niet meer.

Hoe bijzonder het is, dat die oude gebouwen na al die jaren nog in tact zijn gebleven. Die kleine steegjes die je vindt, omdat er een boekje is waar al die steegjes in staan. Je zou er zomaar voorbij lopen. De goudkistjes die bij de voordeuren hangen, met kleine exposities erin. Al die kleine dingen die ons opvallen, omdat we hier pas wonen. Die kleine dingen, die voor veel mensen in de stad zo gewoon zijn geworden.

Hoe kan ik nu dagelijks een social media bericht maken van mijn product?

Ik hoor het wel eens van ondernemers. “Hoe kan ik nu dagelijks een social media bericht maken van mijn product? Zo bijzonder is het niet”.

Een visverkoper vroeg mij wel eens wat zij nu toch op Facebook kon plaatsen. Elke dag een foto van een haring? Dat is toch saai? We gingen samen even brainstormen. Ik gaf haar ideeën voor haar berichten. In 10 minuten had ik al 20 ideeën. Een video van het marineren en bakken van de kibbeling, het klaarmaken van de haring, een foto van die kleine jongen die elke week geniet van zijn bakkie kibbeling. Ik zag een glinstering in haar ogen. Wow, zo kan het dus ook.

Veel mensen zijn zo druk bezig, aan het rennen om business te maken

Ze zien het unieke van hun bedrijf niet meer, het mooie van hun producten. Alleen maar bezig met de dagelijkse praktijk.

Als je even van een afstandje je bedrijf gaat bekijken, met iemand anders die niet bij jouw bedrijf werkt, dan zie je nieuwe mogelijkheden. Zie je weer waarom ook een uniek bedrijf hebt. Dat unieke, is nu juist waar je de nadruk op kan leggen. Dat laat je zien op je website, op je homepage en op je social media. Dan zien jouw klanten in een keer waarom jouw bedrijf anders is dan dat van jouw concurrent, waarom ze bij jou moeten zijn.

Het zijn soms maar kleine dingen, maar ook kleine unieke dingen kunnen prachtig zijn en mogen gezien worden. Daar mag je trots op zijn, net als de man met zijn deken.‘